Formula1 Kanadaya 60-cı illərin ortasında gəlib, ölkənin fransızdilli və ingilisdilli hissələrinin daimi rəqabəti ona gətirib çıxardı ki, milli mərhələni növbə ilə Mon Tremblan və Mosport avtodromları qəbul etdilər, sonra isə Formula1 Mosportda qərarlaşdı, çünki digər tras çox təhlükəli idi.

1977-ci ildə fransız kanadalılar Jil Vilnövün çıxışından ruhlanaraq Kvebekdə yeni tras tikilməsi fikrini səsləndirdilər, amma sıfırdan avtodrom tikmək uzun və baha başa gələn iş olduğundan, 1967-ci ildə EKSPO-67 sərgisi üçün süni yaradılmış İle Notre Dame adasından istifadə etməyi qərara aldılar (bu adadakı bəzi qurğular 1976-cı il Olimpiadasında istifadə olunmuşdu). Şəhər hökuməti 2 milyon dollar tapdı, düz yollar sahəsini bir-biri ilə əlaqəndirdilər və 1978-ci ildə Kanada Qran Prisinə hər şey hazır idi.

Kanada Qran Prisinin bu trasda ilk qalibi (Formula1-də indiyə kimi cəmi 7 kanadalı sürücü olub) Jil Vilnöv oldu, o Ferrari 312T3-ün sükanı arxasında 4500 metrlik trasın 70 dövrəsinə 1 saat 57 dəqiqə 49 saniyə vaxt sərf etdi. Dörd il sonra Zolderdə sıralanma turunda Jil həlak olduqdan sonra bu trasa onun adı verildi.

Mərhələnin tarixi faciə və zəfərlərlə doludur. Burada qalibi əvvəlcədən söyləmək çətindir, adətən podiuma çempionatda qələbə uğrunda yarışan pilotlar çıxmırlar, çempionatın liderlərinin bəxti isə burda az gətirir…

Kanada trası əyləclərə, motora və təkərlərə çox tələbkardır, aerodinamikaya isə sakit yanaşır – bu mövsümün birinci yarışıdır ki, komandalar maşını ən az asfalta yatma qüvvəsinə sazlayırlar.

Təcilli sürətlənmələr üzündən arxa təkərlər tez yeyilir, amma Monrealın əsas problemi əyləclərdir, soyutma sistemi çatdıra bilmir və bir dəfə Williams və Toyota əyləcin soyutma sisteminin hava borularının reqlamentə uyğun gəlmədiyi üçün diskvalifikasiya da olunublar.

Pirelli şirkəti komandalara bu dəfə keçənilkindən fərqli olaraq Medium və SuperSoft təkərlərini təqdim edəcək, amma təkərlərin yeyilməsi sürətli sahələrin və ciddi əylənmələrin çoxluğu üzündən çox olacaq…

Formula1 Kanadaya 60-cı illərin ortasında gəlib, ölkənin fransızdilli və ingilisdilli hissələrinin daimi rəqabəti ona gətirib çıxardı ki, milli mərhələni növbə ilə Mon Tremblan və Mosport avtodromları qəbul etdilər, sonra isə Formula1 Mosportda qərarlaşdı, çünki digər tras çox təhlükəli idi.

1977-ci ildə fransız kanadalılar Jil Vilnövün çıxışından ruhlanaraq Kvebekdə yeni tras tikilməsi fikrini səsləndirdilər, amma sıfırdan avtodrom tikmək uzun və baha başa gələn iş olduğundan, 1967-ci ildə EKSPO-67 sərgisi üçün süni yaradılmış İle Notre Dame adasından istifadə etməyi qərara aldılar (bu adadakı bəzi qurğular 1976-cı il Olimpiadasında istifadə olunmuşdu). Şəhər hökuməti 2 milyon dollar tapdı, düz yollar sahəsini bir-biri ilə əlaqəndirdilər və 1978-ci ildə Kanada Qran Prisinə hər şey hazır idi.

Kanada Qran Prisinin bu trasda ilk qalibi (Formula1-də indiyə kimi cəmi 7 kanadalı sürücü olub) Jil Vilnöv oldu, o Ferrari 312T3-ün sükanı arxasında 4500 metrlik trasın 70 dövrəsinə 1 saat 57 dəqiqə 49 saniyə vaxt sərf etdi. Dörd il sonra Zolderdə sıralanma turunda Jil həlak olduqdan sonra bu trasa onun adı verildi.

Mərhələnin tarixi faciə və zəfərlərlə doludur. Burada qalibi əvvəlcədən söyləmək çətindir, adətən podiuma çempionatda qələbə uğrunda yarışan pilotlar çıxmırlar, çempionatın liderlərinin bəxti isə burda az gətirir…

Kanada trası əyləclərə, motora və təkərlərə çox tələbkardır, aerodinamikaya isə sakit yanaşır – bu mövsümün birinci yarışıdır ki, komandalar maşını ən az asfalta yatma qüvvəsinə sazlayırlar.

Təcilli sürətlənmələr üzündən arxa təkərlər tez yeyilir, amma Monrealın əsas problemi əyləclərdir, soyutma sistemi çatdıra bilmir və bir dəfə Williams və Toyota əyləcin soyutma sisteminin hava borularının reqlamentə uyğun gəlmədiyi üçün diskvalifikasiya da olunublar.

Pirelli şirkəti komandalara iki həftə əvvəl olduğu kimi Soft və SuperSoft təkərlərini təqdim edəcək, amma təkərlərin yeyilməsi sürətli sahələrin və ciddi əylənmələrin çoxluğu üzündən daha artıq olacaq…

Formula1 Kanadaya 60-cı illərin ortasında gəlib, ölkənin fransızdilli və ingilisdilli hissələrinin daimi rəqabəti ona gətirib çıxardı ki, milli mərhələni növbə ilə Mon Tremblan və Mosport avtodromları qəbul etdilər, sonra isə Formula1 Mosportda qərarlaşdı, çünki digər tras çox təhlükəli idi.

1977-ci ildə fransız kanadalılar Jil Vilnövün çıxışından ruhlanaraq Kvebekdə yeni tras tikilməsi fikrini səsləndirdilər, amma sıfırdan avtodrom tikmək uzun və baha başa gələn iş olduğundan, 1967-ci ildə EKSPO-67 sərgisi üçün süni yaradılmış İle Notre Dame adasından istifadə etməyi qərara aldılar (bu adadakı bəzi qurğular 1976-cı il Olmpiadasında istifadə olunmuşdu). Şəhər hökuməti 2 milyon dollar tapdı, düz yollar sahəsini bir-biri ilə əlaqəndirdilər və 1978-ci ildə Kanada Qran Prisinə hər şey hazır idi.

Kanada Qran Prisinin bu trasda ilk qalibi (Formula1-də indiyə kimi cəmi 7 kanadalı sürücü olub) Jil Vilnöv oldu, o Ferrari 312T3-ün sükanı arxasında 4500 metrlik trasın 70 dövrəsinə 1 saat 57 dəqiqə 49 saniyə vaxt sərf etdi. Dörd il sonra Zolderdə sıralanma turunda Jil həlak olduqdan sonra bu trasa onun adı verildi.

Mərhələnin tarixi faciə və zəfərlərlə doludur. Burada qalibi əvvəlcədən söyləmək çətindir, adətən podiuma çempionatda qələbə uğrunda yarışan pilotlar çıxmırlar, çempionatın liderlərinin bəxti isə burda az gətirir…

Kanada trası əyləclərə, motora və təkərlərə çox tələbkardır, aerodinamikaya isə sakit yanaşır – bu mövsümün birinci yarışıdır ki, komandalar maşını ən az asfalta yatma qüvvəsinə sazlayırlar.

Təcilli sürətlənmələr üzündən arxa təkərlər tez yeyilir, amma Monrealın əsas problemi əyləclərdir, soyutma sistemi çatdıra bilmir və bir dəfə Williams və Toyota əyləcin soyutma sisteminin hava borularının reqlamentə uyğun gəlmədiyi üçün diskvalifikasiya da olunublar.

Pirelli şirkəti komandalara iki həftə əvvəl olduğu kimi Soft və SuperSoft təkərlərini təqdim edəcək, amam təkərlərin yeyilməsi sürətli sahələrin və ciddi əylənmələrin çoxluğu üzündən daha artıq olacaq…